ΙΕΡΕΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΣΑΚΗ

 Δημήτριος Φασάκης, υπάλληλος Ελληνικών Ταχυδρομείων. Καταγωγή απ’ την Ασέα, χωριό του Δήμου Βαλτετσίου. Εξεδήμησεν προς Κύριον. Λέγει η μούσα της Ελληνικής ποιήσεως: «Άνοιξε φτερά σαν περιστέρι, και στου Θεού ταξίδεψε, στα Αγιασμένα μέρη».

 

Ασέα, ένα  μικρό χωριό. Μικρό εκ πρώτης όψεως. Αν κανείς ασχοληθεί με την ιστορία του, ανακαλύπτει μία δύναμη και ανάταση πνευματικού επιπέδου. Και τούτο διότι άτομα που προέρχονται από αυτό τον τόπο έχουν διαπρέψει στην κοινωνία. Κληρικοί, Εκπαιδευτικοί, Δικηγόροι, Ιατροί. Ακόμη και στον καλλιτεχνικό χώρο, της ποιήσεως και της μουσικής έχουν διαπρέψει και μάλιστα με μεγάλη καταξίωση του καθενός στο χώρο που υπηρέτησε. Ένας από αυτούς τους Ασεάτες ήταν και ο Δημήτρης Φασάκης.

 

Είναι γεγονός ότι στα χρόνια που πέρασα, τα χωριά, γενικώς η ύπαιθρος παρουσίασε μια μεγάλη πνευματική ανάταση. Η διαβίωση ήταν δύσκολη και η Κατοχή την δυσκόλεψε περισσότερο. Η κατάσταση αυτή ούτε περιγράφεται, ούτε έχει σχέση με το σήμερα. Αν κάποιος επιχειρήσει να περιγράψει την εποχή αυτή, δεν θα γίνει πιστευτός. Όμως είναι μια πραγματικότητα.

 

 Πρώτο σχολείο της εποχής εκείνης ήταν η οικογένεια. Ο πατέρας όλες τις ημέρες και ώρες στο χωράφι και στα πρόβατα. Η μάνα, η ηρωίδα μάνα της εποχής εκείνης, όλα στην οικογένεια

 Παροιμίες Σολομώντος: Κεφ. 31, Παρ. 11 «Η καρδιά του άνδρα της θαρρεί επάνω σε αυτή, και δεν θα στερείται από αφθονία».

Παροιμίες Σολομώντος Κεφ. 14 Παρ. 1 «Οι σοφές γυναίκες οικοδομούν το σπίτι τους ενώ οι άφρονες το σκάβουν με τα χέρια τους».

Παροιμίες Σολομώντος Κεφ. 31, Παρ. 17 «Ζώνη την οσφύ της με δύναμη, και ενισχύει τους βραχίονές της», Παρ 18 «Αισθάνεται ότι η εργασία της είναι καλή, το λυχνάρι της δε σβήνει όλη νύχτα». Η ενάρετη γυναίκα, η μάνα, πρέπει να τα προφθάσει όλα. Γι’ αυτό, το λυχνάρι δε σβήνει όλη τη νύχτα.

Διδάσκαλοι στο σπίτι ο παππούς και η γιαγιά. Άνθρωποι τελείως αγράμματοι διδάσκουν αλήθειες, φωτισμένοι απ’ την Θεία Χάρη. Διδάσκουν αλήθειες που δεν διάβασαν ποτέ και πείθουν. Και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Βάζουν θεμέλιο στη ζωή των παιδιών: «Εν τω Θεώ ποιήσωμεν και Αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς» Ψαλμ. Νθ’ 1^η .

 

Ο Δημήτρης Φασάκης και αυτός τέκνο, παιδί της Ασέας. Επαγγελματική σταδιοδρομία στα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Μεγάλη η κοινωνική προσφορά του Ταχυδρομείου στην πορεία της ζωής, κυρίως τα περασμένα χρόνια. Ιδιαιτέρως στα χωριά, στην ύπαιθρο, μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο ο ταχυδρόμος με την «καραμούζα» του. Παίρνει και φέρει χαρές και λύπες.

 

 Ο Δημήτρης Φασάκης άφησε τα εγκόσμια. Η αγαθή ψυχή του οδεύει προς την χορείαν των Αγίων: «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι και λέγει το πνεύμα, ίνα αναπαύσονται εκ των κόπων αυτών. Τα έργα αυτών ακολουθεί με αυτών». (Αποκ. Ιω. Ιδ 13).

Εμείς ως Χριστιανοί έχουμε τη σωστή αντίληψη όπως οι Γραφές πληροφορούν για την πέρα του τάφου ζωή. Ο Χριστιανός ενωμένος δια της Πίστεως με τον Χριστό φωτίζεται από την Θεία Ακτινοβολία, ξεπερνά το θάνατο και φθάνει στην αιωνιότητα.

Το Άκτιστον Φώς, ο Παλαιός Ημερών, ο άσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού έλαβε και ανθρώπου μορφή. Σκοπός Του να σώσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον οδηγήσει στη χαρά του παραδείσου. Με την ταπεινή του Γέννηση εκ της Παρθένου Μαρίας στη φάτνη, την Σταυρική του θυσία, την τριήμερον ταφή και Ανάσταση.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει (Ιωάννου ε’ 24): «Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον Μου ακούων και πιστεύων το πέμψαντί Με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσην ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν». Άγγελμα ξεκάθαρο από τον ίδιο τον Κύριο.

 

Τετέλεσται. Ο Δημήτρης Φασάκης βρίσκεται πλέον στην ουράνιον και ατελεύτητον ζωήν. Όπως ήδη έχει γραφτεί, επαγγελματική του σταδιοδρομία τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Εδώ όμως θα μας απασχολήσει η μεγάλη του αγάπη για το χωριό του Ασέα και για το Δήμο Βαλτετσίου γενικώς. Εκδίδει εφημερίδα με τίτλο «Η Φωνή του Δήμου Βαλτετσίου». Ένα έντυπο μικρό και άσημο σχετικώς με τα μεγάλα εκδοτικά έντυπα. Όμως με βαθύ συναίσθημα, πράγμα σπάνιο να ευρεθεί αλλού.

 

Γεγονός είναι ότι αυτό το έντυπο, αυτή η εφημερίδα, αφύπνισε μεγάλα συναισθήματα στους κατοίκους του Δήμου. Έγινε αφορμή ώστε τα χωριά να δημιουργήσουν πιο στενό και φιλικό σύνδεσμο μεταξύ τους. Έγινε συμμέτοχος στις χαρές αλλά και στις λύπες οι οποίες δεν ήταν και λίγες.

Το έντυπο αυτό είχε μεγάλη απήχηση στους μετανάστες μας. Ενημέρωνε δια της εδώ καταστάσεως. Ήταν το «Νόστιμο Ήμαρ». Αυτή ήταν «Η Φωνή του Δήμου Βαλτετσίου». Ήταν το έντυπο το οποίο άφησε ανεπανάληπτες εποχές.  

Αυτός είναι ο Δημήτρης Φασάκης. Ανήσυχο πνεύμα, με αγάπη υπερβολική για τα πάτρια. Στοργικός σύζυγος και καλός πατέρας. Αυτή είναι η θητεία του στην επίγεια, έντονη ζωή. Συνεπώς ο Θεός οδηγεί την ψυχή του στην Άνω Ιερουσαλήμ, εις την τρυφήν του Παραδείσου.

 

Παρακαλούμε την ψυχή του αγαπητού μας Δημήτρη να κατατάξει «Ένθα επισκοπή το Ανέσπερον Φως του προσώπου Του»

Κλείνω με ένα στίχο από τους Μακαρισμούς της νεκρώσιμου ακολουθίας: «Χριστός σε  αναπαύσει εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξει σοι και Βασιλείας δείξοι πολίτιν και άφεσιν σοι δώη ων ήμαρτες εν βίω φιλόχριστε»

 

Αιωνία σου η μνήμη Δημήτριε Φασάκη.

 

Ιερεύς Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος

 

27 Δεκεμβρίου 2020