ΜΊΝΙ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

 

Τείνει να γίνει πλέον συνήθεια η παράνομη ρίψη απορριμμάτων και υπολείμματα οικοδομικών εργασιών.

Δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει πλαγιά που να μην υπάρχει και κάτι παρατημένο. Αυτό αποτελεί ντροπή και αίσχος. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για αυτό το χάλι.

Δύσκολα θα έρθει κάποιος από άλλο χωριό να ξεφορτωθεί τα σκουπίδια του. Πρέπει να συμμορφωθούμε όλοι.

Ευθύνη έχουν και αυτοί που ρίχνουν αλλά και αυτοί που βλέπουν ή γνωρίζουν αυτούς που διαπράττουν αυτό το έγκλημα. 

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι στο δρόμο μεταξύ Δόριζας - Αραχαμιτών. Σίγουρα αν κάνουμε μια βόλτα σε όλο το οδικό δίκτυο των χωριών μας, στα ρέματά μας και στα δάση μας θα δούμε ανάλογες εικόνες, ίσως και χειρότερες.

Κάνω μια έκκληση σε όλους και όλες, να καταπολεμήσουμε αυτή την παρατεταμένη εγκληματική ενέργεια και να διαφυλάξουμε το περιβάλλον μας. Είναι υποχρέωση και χρέος όλων μας.

Επίσης, αν έχετε φωτογραφίες από άλλα τέτοια σημεία να τα στείλετε στο site για να υπάρχει δημοσιότητα σε τέτοιες ενέργειες. 

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ & ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

 

Με αφορμή την αλλαγή του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση νιώθω την ανάγκη να εκφράσω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μου.

Απ’ την κατάργηση των Κοινοτήτων με το Σχέδιο «Καποδίστριας» το 1997, περάσαμε στο σχέδιο «Καλλικράτης» το 2006 και μετά περάσαμε στο σχέδιο «Κλεισθένης» όπου ισχύει μέχρι σήμερα. Σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις είδαμε ένα κοινό στοιχείο. Σε καμία δεν έγινε σωστή και λεπτομερή αποτίμηση της προηγούμενης για να έρθει η επόμενη.

Κάθε κυβέρνηση και κάθε Υπουργός, με καταστροφική μανία και με εμφανή σημάδια αλαζονείας (κανένας δεν έκατσε να ακούσει πρώτα και να μάθει τους προβληματισμούς των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης), κατέστρεφε ότι υπήρχε και έχτιζε το δικό του. Με την τακτική αυτή όμως, το «μάρμαρο» το πλήρωσε η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ’ επέκταση οι πολίτες.

Σήμερα επιχειρείται μια αλλαγή στο εκλογικό σύστημα για την ανάδειξη των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων. Σίγουρα χρειάζεται αλλαγή για να επανέλθει ο ρόλος, η ευθύνη αλλά και η σωστή λειτουργία των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων. Γιατί σήμερα τα συμβούλια αυτά και τα μέλη της, περισσότερο με διακοσμητικά στοιχεία φαντάζουν παρά ως αποφασιστικά όργανα.

Απ’ τις διάφορες πληροφορίες, δηλώσεις και διαρροές ειδήσεων που υπάρχουν για το θέμα αυτό, υπάρχουν κάποια σημεία που χρίζουν ανάλυση και τοποθέτηση. Γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία θα προκύψει αν κάτι χρειάζεται, ή είναι περιττό ή θέλει αλλαγή. Ένα από αυτά τα θέματα είναι η ύπαρξη, η λειτουργία, ο τρόπος εκλογής των Τοπικών Συμβουλίων και των Προέδρων Τοπικών Κοινοτήτων.

Οι Κοινότητες πάντα αποτελούσαν το αρχικό κύτταρο παραγωγής έμπρακτης πολιτικής. Απ’ τις Κοινότητες γινόταν η καταγραφή και η ιεράρχηση των προβλημάτων, η αναφορά των εκάστοτε ιδιαιτεροτήτων και πολλές φορές έμπαινε η πρώτη σκέψη για Τοπική Ανάπτυξη. Οι Τοπικές Κοινότητες στους ενοποιημένους Δήμους καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της εδαφικής έκτασης και αναφέρονται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού

Οι Κοινότητες με τον «Καποδίστρια» και μετέπειτα με τις υπόλοιπες παραλλαγές της ενοποίησης που έγιναν, εξακολουθούσαν και συνεχίζουν να έχουν ένα ρόλο. Εξακολουθούν να είναι ο συνδετικός κρίκος με αμφίδρομη λειτουργία της τοπικής κοινωνίας με την κεντρική διοίκηση του Δήμου. Αυτό λοιπόν το θεσμοθετημένο όργανο με συγκεκριμένη χρησιμότητα, υπάρχουν φωνές που ζητούν είτε να  καταργηθεί είτε να προσκολληθεί στην κεντρική διοίκηση.

Σε αυτό το σημείο θέλω να καταθέσω ξεκάθαρα την αντίθεσή μου σε τυχόν  κατάργηση του ή την συσχέτιση με το ψηφοδέλτιο του δημοτικού συμβουλίου. Η  κατάργηση θα επιφέρει ένα μεγάλο κενό όπως προανέφερα στην σύνδεση της τοπικής κοινωνίας  με την εκάστοτε έδρα του Δήμου, η συσχέτιση με το κεντρικό ψηφοδέλτιο θα επιφέρει προβλήματα πολλά και κυρίως κοινωνικά.

Πολλοί από αυτούς που έχουν ασχοληθεί με συγκρότηση ψηφοδελτίου έχουν να διηγηθούν πολλές ιστορίες όπου στην αναγκαιότητα και στην πίεση συμπλήρωσης συνδυασμού διασπάστηκαν οικογένειες. Αδέρφια έθεσαν υποψηφιότητα σε διαφορετικά ψηφοδέλτια και μετά δεν μιλιόντουσαν.

Στις μικρές κοινωνίες (στα χωριά ως επί το πλείστον που είναι πολλά) αυτό είναι έντονο και με πολλές πιθανότητες. Μετά απ΄ τις εκλογές υπάρχουν πάντα μετεγγραφές στους εκλογικούς καταλόγους από ψηφοφόρους που δεν ήθελαν να ξανά ζήσουν μια τέτοια δύσκολη κατάσταση, της επιλογής. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει.

Το σύστημα λοιπόν που ίσχυσε στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές θεωρώ πως είναι το πιο σωστό. Η κάθε μικρή κοινωνία να μπορεί ανεπηρέαστη και ανεξάρτητη να εκλέξει τον εκπρόσωπο της ή το Τοπικό Συμβούλιό της.

Κλείνοντας θεωρώ πως υπάρχει ο χρόνος να γίνει μια σωστή, πολύπλευρη και πολυεπίπεδη διαβούλευση ώστε να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όχι μόνο ως προς τον εκλογικό νόμο αλλά και ως προς τον «Κλεισθένη». Τα Δημοτικά Συμβούλια αλλά και η ΚΕΔΕ θα πρέπει να ανοίξουν διάλογο, να γίνει διαβούλευση και το αποτέλεσμα αυτών να υποστηριχτεί στον αρμόδιο Υπουργό.

Σωτήρης Παπαδημητρίου

Δημ. Σύμβουλος Δήμου Τρίπολης

ΙΕΡΕΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΣΑΚΗ

 Δημήτριος Φασάκης, υπάλληλος Ελληνικών Ταχυδρομείων. Καταγωγή απ’ την Ασέα, χωριό του Δήμου Βαλτετσίου. Εξεδήμησεν προς Κύριον. Λέγει η μούσα της Ελληνικής ποιήσεως: «Άνοιξε φτερά σαν περιστέρι, και στου Θεού ταξίδεψε, στα Αγιασμένα μέρη».

 

Ασέα, ένα  μικρό χωριό. Μικρό εκ πρώτης όψεως. Αν κανείς ασχοληθεί με την ιστορία του, ανακαλύπτει μία δύναμη και ανάταση πνευματικού επιπέδου. Και τούτο διότι άτομα που προέρχονται από αυτό τον τόπο έχουν διαπρέψει στην κοινωνία. Κληρικοί, Εκπαιδευτικοί, Δικηγόροι, Ιατροί. Ακόμη και στον καλλιτεχνικό χώρο, της ποιήσεως και της μουσικής έχουν διαπρέψει και μάλιστα με μεγάλη καταξίωση του καθενός στο χώρο που υπηρέτησε. Ένας από αυτούς τους Ασεάτες ήταν και ο Δημήτρης Φασάκης.

 

Είναι γεγονός ότι στα χρόνια που πέρασα, τα χωριά, γενικώς η ύπαιθρος παρουσίασε μια μεγάλη πνευματική ανάταση. Η διαβίωση ήταν δύσκολη και η Κατοχή την δυσκόλεψε περισσότερο. Η κατάσταση αυτή ούτε περιγράφεται, ούτε έχει σχέση με το σήμερα. Αν κάποιος επιχειρήσει να περιγράψει την εποχή αυτή, δεν θα γίνει πιστευτός. Όμως είναι μια πραγματικότητα.

 

 Πρώτο σχολείο της εποχής εκείνης ήταν η οικογένεια. Ο πατέρας όλες τις ημέρες και ώρες στο χωράφι και στα πρόβατα. Η μάνα, η ηρωίδα μάνα της εποχής εκείνης, όλα στην οικογένεια

 Παροιμίες Σολομώντος: Κεφ. 31, Παρ. 11 «Η καρδιά του άνδρα της θαρρεί επάνω σε αυτή, και δεν θα στερείται από αφθονία».

Παροιμίες Σολομώντος Κεφ. 14 Παρ. 1 «Οι σοφές γυναίκες οικοδομούν το σπίτι τους ενώ οι άφρονες το σκάβουν με τα χέρια τους».

Παροιμίες Σολομώντος Κεφ. 31, Παρ. 17 «Ζώνη την οσφύ της με δύναμη, και ενισχύει τους βραχίονές της», Παρ 18 «Αισθάνεται ότι η εργασία της είναι καλή, το λυχνάρι της δε σβήνει όλη νύχτα». Η ενάρετη γυναίκα, η μάνα, πρέπει να τα προφθάσει όλα. Γι’ αυτό, το λυχνάρι δε σβήνει όλη τη νύχτα.

Διδάσκαλοι στο σπίτι ο παππούς και η γιαγιά. Άνθρωποι τελείως αγράμματοι διδάσκουν αλήθειες, φωτισμένοι απ’ την Θεία Χάρη. Διδάσκουν αλήθειες που δεν διάβασαν ποτέ και πείθουν. Και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Βάζουν θεμέλιο στη ζωή των παιδιών: «Εν τω Θεώ ποιήσωμεν και Αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς» Ψαλμ. Νθ’ 1^η .

 

Ο Δημήτρης Φασάκης και αυτός τέκνο, παιδί της Ασέας. Επαγγελματική σταδιοδρομία στα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Μεγάλη η κοινωνική προσφορά του Ταχυδρομείου στην πορεία της ζωής, κυρίως τα περασμένα χρόνια. Ιδιαιτέρως στα χωριά, στην ύπαιθρο, μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο ο ταχυδρόμος με την «καραμούζα» του. Παίρνει και φέρει χαρές και λύπες.

 

 Ο Δημήτρης Φασάκης άφησε τα εγκόσμια. Η αγαθή ψυχή του οδεύει προς την χορείαν των Αγίων: «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι και λέγει το πνεύμα, ίνα αναπαύσονται εκ των κόπων αυτών. Τα έργα αυτών ακολουθεί με αυτών». (Αποκ. Ιω. Ιδ 13).

Εμείς ως Χριστιανοί έχουμε τη σωστή αντίληψη όπως οι Γραφές πληροφορούν για την πέρα του τάφου ζωή. Ο Χριστιανός ενωμένος δια της Πίστεως με τον Χριστό φωτίζεται από την Θεία Ακτινοβολία, ξεπερνά το θάνατο και φθάνει στην αιωνιότητα.

Το Άκτιστον Φώς, ο Παλαιός Ημερών, ο άσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού έλαβε και ανθρώπου μορφή. Σκοπός Του να σώσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον οδηγήσει στη χαρά του παραδείσου. Με την ταπεινή του Γέννηση εκ της Παρθένου Μαρίας στη φάτνη, την Σταυρική του θυσία, την τριήμερον ταφή και Ανάσταση.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει (Ιωάννου ε’ 24): «Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον Μου ακούων και πιστεύων το πέμψαντί Με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσην ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν». Άγγελμα ξεκάθαρο από τον ίδιο τον Κύριο.

 

Τετέλεσται. Ο Δημήτρης Φασάκης βρίσκεται πλέον στην ουράνιον και ατελεύτητον ζωήν. Όπως ήδη έχει γραφτεί, επαγγελματική του σταδιοδρομία τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Εδώ όμως θα μας απασχολήσει η μεγάλη του αγάπη για το χωριό του Ασέα και για το Δήμο Βαλτετσίου γενικώς. Εκδίδει εφημερίδα με τίτλο «Η Φωνή του Δήμου Βαλτετσίου». Ένα έντυπο μικρό και άσημο σχετικώς με τα μεγάλα εκδοτικά έντυπα. Όμως με βαθύ συναίσθημα, πράγμα σπάνιο να ευρεθεί αλλού.

 

Γεγονός είναι ότι αυτό το έντυπο, αυτή η εφημερίδα, αφύπνισε μεγάλα συναισθήματα στους κατοίκους του Δήμου. Έγινε αφορμή ώστε τα χωριά να δημιουργήσουν πιο στενό και φιλικό σύνδεσμο μεταξύ τους. Έγινε συμμέτοχος στις χαρές αλλά και στις λύπες οι οποίες δεν ήταν και λίγες.

Το έντυπο αυτό είχε μεγάλη απήχηση στους μετανάστες μας. Ενημέρωνε δια της εδώ καταστάσεως. Ήταν το «Νόστιμο Ήμαρ». Αυτή ήταν «Η Φωνή του Δήμου Βαλτετσίου». Ήταν το έντυπο το οποίο άφησε ανεπανάληπτες εποχές.  

Αυτός είναι ο Δημήτρης Φασάκης. Ανήσυχο πνεύμα, με αγάπη υπερβολική για τα πάτρια. Στοργικός σύζυγος και καλός πατέρας. Αυτή είναι η θητεία του στην επίγεια, έντονη ζωή. Συνεπώς ο Θεός οδηγεί την ψυχή του στην Άνω Ιερουσαλήμ, εις την τρυφήν του Παραδείσου.

 

Παρακαλούμε την ψυχή του αγαπητού μας Δημήτρη να κατατάξει «Ένθα επισκοπή το Ανέσπερον Φως του προσώπου Του»

Κλείνω με ένα στίχο από τους Μακαρισμούς της νεκρώσιμου ακολουθίας: «Χριστός σε  αναπαύσει εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξει σοι και Βασιλείας δείξοι πολίτιν και άφεσιν σοι δώη ων ήμαρτες εν βίω φιλόχριστε»

 

Αιωνία σου η μνήμη Δημήτριε Φασάκη.

 

Ιερεύς Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος

 

27 Δεκεμβρίου 2020

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΑΜΕΣΗ ΚΗΡΥΞΗ ΩΣ ΜΝΗΜΕΙΟ Η ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΕΑ

 

Δρομολογούνται οι διαδικασίες για την κήρυξη της οικίας του Νίκου Γκάτσου ως μνημείο, στην Ασέα Αρκαδίας.

Ηδη η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη απέστειλε σχετική επιστολή προς τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού Γιώργο Διδασκάλου.

Για την πρότασή της να κηρυχθεί μνημείο η οικία Γκάτσου η Λίνα Μενδώνη δήλωσε:

«Ο ποιητής της “Αμοργού”, ο συνδημιουργός στα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών ακόμη Ελλήνων συνθετών, δημιούργησε ποίηση μουσική  με τον λόγο του και τον εσωτερικό ρυθμό των λέξεων του. Η επιλογή των λέξεων και η θέση τους στον στίχο έφερναν στους συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε μουσικές φωνές και ήχους. 
Ο Νίκος Γκάτσος δεν άφησε πλήθος ποιητικών συλλογών. Η μία, η “Αμοργός“ είναι το απαύγασμα στο νεοελληνικό ποιητικό λόγο.

Χειρίστηκε τη γλώσσα ως ποίηση, σε κάθε μορφή του έργου του, στο τραγούδι και στη μετάφραση. Είναι ένα πολύτιμο έργο που μας πλημμυρίζει με την ποιότητα, την τρυφερότητα, την ομορφιά του. Είναι χρέος της Πολιτείας να προστατέψει και να αναδείξει το σπίτι που γεννήθηκε ο Ποιητής».

Η επιστολή της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού προς τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού Γιώργο Διδασκάλου έχει ως εξής:

“Σας επισυνάπτω φάκελο φωτογραφιών, ο οποίος μου επεδόθη από την πρόεδρο του Συνδέσμου των εν Αθήναις Ασεατών και Ασεατών Αττικής κ. Μαρία Οικονομοπούλου- Φράγκου, καθώς και την επιστολή του Συνδέσμου, στην οποία διατυπώνεται η επιθυμία των μελών του να κηρυχθεί και να προστατευθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού η οικία του μεγάλου ποιητή Νίκου Γκάτσου στην Ασέα Αρκαδίας.  Για τον ποιητή Νίκο Γκάτσο μίλησε ο Μανος Χατζιδάκις. «Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου», χαρακτήρισε την “Αμοργό” ο Μάνος Χατζιδάκις, “επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου”. 

Το έργο του Γκάτσου, τεράστιο σε ποσότητα και ποιότητα, μελοποιήθηκε από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες. Οι στίχοι του δημιούργησαν έργα – σταθμούς στο ελληνικό τραγούδι. Το μεταφραστικό του έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Εξαιρετικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης, του Λαϊκού Θεάτρου “ανέβηκαν” πατώντας στις δικές του μεταφράσεις. 

Κατόπιν των ανωτέρω και βάσει του συνημμένου φακέλου, παρακαλώ να δρομολογήσετε την διαδικασία κήρυξης της οικίας Γκάτσου, στην Ασέα, βάσει των διατάξεων του Ν. 3028/02 “Περί προστασίας των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς”. 
Όπως αναφέρει ο Σύνδεσμος στην επιστολή του, οι κληρονόμοι του ποιητή προτίθενται να παραχωρήσουν στο Δημόσιο το κτήριο, ενώ Δήμος και Περιφέρεια συμφωνούν με την αξιοποίηση της οικίας ως Μουσείο».

Μετά τον Κωστή Παλαμά, τον Οδυσσέα Ελύτη, ο Νίκος Γκάτσος  θα αποκτήσει σύντομα τη δική του στέγη».

πηγή: www.kathimerini.gr

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΚΚΑΛΑ- ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Έχουμε την χαρά να σας παρουσιάσουμε την Φωτεινή Κοκκάλα κόρη του Στάυρου απ’ το Βαλτέτσι, όπου διαπρέπει στη μουσική και κάνει μια καταπληκτική πορεία στην Κωνσταντινούπολη.

 Πιο αναλυτικά, ζει στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 11 χρόνια και είναι μουσικός . Παίζει κανονάκι και βιολοντσέλο, δίνει μαθήματα μουσικής ιδιαίτερα στο πιάνο. Διδάσκει το μάθημα της μουσικής στο Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης και είναι ιδρύτρια της χορωδίας Ιστός, των ομώνυμων ελληνόφωνων εκδόσεων εκεί.

 

Η Χορωδία αποτελείται από Τούρκους υπηκόους. Πολλοί από αυτούς είναι Αρμένιοι, Εβραίοι, Κούρδοι, Ρωμιοί, δείγμα ακριβώς του πολύχρωμου τόπου που ζει.

Στα πλαίσια του Ιστού παραδίδει σεμινάρια σε σχέση με το Ρεμπέτικο τραγούδι (Πειραιώτικο-Σμυρναίιικο) αλλά και παραδοσιακής μουσικής από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας. Ως μουσικός συμμετέχει με διαφορετικά συγκρότημα σε διάφορες συναυλίες στην Τουρκία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συμμετάσχει σε δίσκους , με το σχήμα της (Σινάφι Τρίο) αλλά και σε άλλους (Νίκος Ανδρικός, Fulya Özlem, Melike Şahin κ.α).

 

Περισσότερα για τη Φωτεινή και τη δουλειά της θα δείτε στο κανάλι της στο YouTube  Istos Korosu

Και στη σελίδα της στο Facebook: https://www.facebook.com/istoskorosu

Ευχόμαστε στην Φωτεινή καλή και συνεχόμενη επιτυχία ! ! !

 

ΠΕΝΘΗ ΣΤΗ ΔΌΡΙΖΑ

 

Στη Δόριζα είχαμε δύο απώλειες κατά το προηγούμενο διάστημα.

Στις 19 Δεκεμβρίου έγινε η κηδεία του Σωτηρίου Τριαντάφυλλο του Παναγιώτη, ετών 77.

Στις 3 Ιανουαρίου έγινε η κηδεία της Βασιλικής Χαρ. Ηλιόπουλου, ετών 70.

Και στις δύο οικογένειες των εκλιπόντων, θερμά συλλυπούμαστε. 

ΣΙΑΜΠΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ : ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΦΟΡΕΑ ΣΤΟΝ ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΥ ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ

Με αφορμή τους ανεμόμυλους και την ζημιά που έχουν υποστεί, ο ενεργός Δημοβαλτετσιώτης και πρώην αυτοδιοικητικός του Δήμου Βαλτετσίου προχώρησε στην ακόλουθη τοποθέτηση: 

Συμπατριώτες!!!

Είναι άλλο ένα κακό σημάδι για την περιοχή μας.

Είναι το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης των χωριών μας και της απόλυτης συγκεντροποίησης των δήμων που με την ερήμωση της υπαίθρου χάνεται κάθε ελπίδα ανάκαμψης του τόπου μας.

Τώρα φαίνεται η ανάγκη δημιουργίας μόνιμου φορέα για την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του τόπου μας!!!

Θεωρώ ευτυχία την έναρξη λειτουργίας του ιστότοπου "Δημοβαλτετσιώτικα Νέα" και αφορμή το γεγονός με τον ανεμόμυλο αλλά και την συγκυρία των 200 χρόνων από την την έναρξη της ελληνικής επανάστασης το 1821, να αρχίσουμε τον διάλογο για την δημιουργία ενός νέου ενιαίου φορέα με σκοπό την διάσωση των μνημείων, των θρύλων και των παραδόσεων των χωριών μας και γενικότερα της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας.

Στόχος μας η ανάταση των χωριών μας και η μεταλαμπάδευση της ιστορίας μας!!!

Δημοβαλτετσιωτες,

Είμαστε ο μοναδικός τόπος που έχει τρείς χαρακτηρισμένες εθνικές εορτές στην Ελλάδα !!!

Ας το δούμε αλλιώς!!!

Αφού εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την στήριξή του στην  προσπάθεια των Δημοβαλτετσιώτικων Νέων, θα ήθελα να δηλώσω την ταύτισή μου ως προς την πρόταση της δημιουργίας ενός Φορέα, ενός συλλογικού οργάνου, όπου θα επεξεργαστεί την επόμενη μέρα των χωριών μας. Θεωρώ ότι υπάρχουν οι προοπτικές που μπορούν να συμβάλλουν στην κατεύθυνση αυτή. 

Το ξεκίνημα μιας συζήτησης όπου θα προκύψει αν θέλουμε κάτι τέτοιο ή όχι πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. 

Σωτήρης Παπαδημητρίου

ΔΡΟΜΟΛΌΓΙΑ ΚΤΕΛ - ΠΌΤΕ ΕΠΙΣΤΡΈΦΟΥΝ

 Μετά από μήνυμα αναγνώστριας της σελίδας και συμπατριώτισσας μας σχετικά με τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ στα χωριά μας, έγινε η σχετική έρευνα όπου προέκυψε το εξής :

Τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ σε όλα τα χωριά (εκτός των αστικών λεωφορείων) έχουν διακοπεί λόγω των μέτρων του covid 19 και την αναστολή εργασίας εργαζομένων του ΚΤΕΛ.

Όταν θα λήξουν τα μέτρα αυτά, τα δρομολόγια θα επανέλθουν όπως ήταν κατά το παρελθόν. 

ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ Ο ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΑΡΑΧΑΜΙΤΩΝ - ΑΣΕΑΣ - ΚΕΡΑΣΤΑΡΙΟΥ

 Με αφορμή μια ανάρτηση της Ελένης Κόκκορη από Αραχαμίτες, σχετικά με την τωρινή κατάσταση του Ανεμόμυλου και την απόπειρα χρυσοθηρίας που έγινε στο σημείο αυτό με εμφανή τα σημάδια της ζημιάς που προκλήθηκε, καλό θα ήταν να ξεκινήσει μια συζήτηση αναστήλωσης και διάσωσης αυτού του μνημείου, που βρίσκεται σε μια τοποθεσία με ιδιαίτερη θέα και ακόμα περισσότερο που κοντά σε αυτό το μέρος υπάρχουν αξιόλογοι χώροι, αρχαιολογικής και θρησκευτικής σημασίας.

Μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για το πως μπορεί να αξιοποιηθεί η περιοχή αναδεικνύοντας της ομορφιές, τις αρετές, τα ιστορικά γεγονότα αλλά και και ότι έχει σχέση με την Αρχαία Ελλάδα. 

5.980 ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ - ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΑΙ......! ! !

Αισίως συμπληρώσαμε ένα μήνα λειτουργίας του ιστότοπου ΔΗΜΟΒΑΛΤΕΤΣΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ. 

Πραγματικά το ενδιαφέρον σας αλλά και η έμπρακτη στήριξή σας σε αυτό το εγχείρημα είναι μεγάλο. 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που είχατε την περιέργεια και το ενδιαφέρον να επισκεφθείτε τον χώρο αυτό, να τον εξερευνήσετε και ακολούθως γίνατε μέλη στην Ομάδα και στη Σελίδα του Facebook. 

θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους τους επαγγελματίες και συλλόγους που μοιράστηκαν τις ευχές για τις γιορτές μέσα από εδώ. 

Στόχος είναι, όπως έχω πει και κατά το ξεκίνημα της προσπάθειας αυτής, να υπάρχει ένας χώρος, ένα κοινό σημείο αναφοράς για τα χωριά του πρώην Δήμου Βαλτετσίου. 

Από εδώ θα μαθαίνουμε για τα κοινωνικά θέματα που συμβαίνουν στα χωριά μας αλλά και σε έχοντες καταγωγή και σχέση με τα χωριά μας. 

Από εδώ θα αναβιώσουμε και θα αναδείξουμε την πολιτιστική, ιστορική και θρησκευτική μας κληρονομιά. 

Από εδώ θα αναδεικνύουμε προβλήματα που υπάρχουν στα χωριά μας. 

Από εδώ θα μαθαίνουμε την πρόοδο Δημοβαλτετσιωτών σε επιστημονικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο. 

Από εδώ θα φέρουμε τους Ομογενείς μας κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. 

Από εδώ θα υπάρξει βήμα προβληματισμού ή σκέψεων ή προτάσεων για τα χωριά μας. 

Αυτή η προσπάθεια όμως δεν είναι ενός ατόμου. Πρέπει να είναι προσπάθεια συλλογική. 

Γι' αυτό λοιπόν σάς καλώ να επισκέπτεστε τον ιστότοπο ΔΗΜΟΒΑΛΤΕΤΣΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ,

σας καλώ να γίνετε μέλη στη σελίδα ΔΗΜΟΒΑΛΤΕΤΣΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ  και στην ομάδα ΔΗΜΟΒΑΛΤΕΤΣΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ στο Facebook  όσοι έχετε τη δυνατότητα αυτή και να τις προτείνετε και σε άλλους. 

σας καλώ να στέλνετε ότι θέλετε προς δημοσίευση στο e mail: dimovaltetsiotikanea@yahoo.com

"ΕΦΥΓΕ' Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠ' ΤΟ ΚΕΡΑΣΤΑΡΙ

Στις 12 Δεκεμβρίου στο Κεραστάρι απεβίωσε η Παναγιώτα Παναγοπούλου,  σύζυγος του αειμνήστου Κωνσταντίνου Παναγόπουλου - Αλήμπεη, ετών 92. 

Η Κυρά Παναγιώτα ευτύχισε να δημιουργήσει μια υπέροχη οικογένεια μαζί με τον πληθωρικό, αξιόλογο και μοναδικό σύζυγο της, Αλήμπεη. Σε δύσκολα χρόνια μεγάλωσε 6 παιδιά, άξια τέκνα της κοινωνίας και συνεχιστές της ποιότητας αυτής της οικογένειας. Ευτύχησε να δει και εγγόνια. 

Στάθηκε "Μπουμπουλίνα" (κατά δήλωση του αγαπητού της γιου Νίκου) στο διάβα της ζωής της. Κράτησε το σπίτι μέσα απ' της εργατικότητά της, την επιμονή της και την υπομονή της. 

Το σπίτι ήταν πάντα ανοιχτό για όλους τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς που λόγω της έντονης κοινωνικότητας του αειμνήστου Αλήμπεη, δεν ήταν και λίγοι. 

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια, στους οικείους, στο Κεραστάρι και στο Βάγγου όπου καταγόταν. 

Αιωνία της η μνήμη.

Παπαδημητρίου Σωτήρης 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΑ

 

Γράφει ο Λιακούτσος Αν. Γιάννης

Στις 19-12-2020 έφυγε από την ζωή ο αγαπημένος μου εξάδελφος Γιάννης Γιαννακούρας Ιατρός. Ο εκλιπών εγεννήθη  στο μικρό χωριό Αθήναιον από ευλαβείς και ενάρετους γονείς, τον Αναστάσιο και την Κωνσταντίνα το γένος Παπαχριστόπουλου από το Μάναρι. Στο όμορφο χωριό μας είδε το πρώτο φως του ήλιου, έκανε τα πρώτα βήματα και τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Είχε την ατυχία στα πρώτα παιδικά του χρόνια να χάσει την μικρή αδελφή του Βάσω.

Επηρεασμένος από το οικογενειακό του περιβάλλον και ειδικά από τους δύο αδελφούς της μητέρας του, άριστους εκπαιδευτικούς, Νικόλαο και Γεώργιο Παπαχριστόπουλο  που με την προτροπή τους πήρε το δρόμο για την Τρίπολη προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στο γυμνάσιο. Κάτω από αντίξοες συνθήκες, τις οποίες όλα τα παιδιά των χωριών μας βιώσαμε, πορεύθηκε με ήθος, υπομονή, επιμονή και επιμέλεια στα μαθήματα κατάφερε δε να αναδειχθεί και να διακριθεί μεταξύ των συμμαθητών του. Έβαλε σκοπό και στόχο να ακολουθήσει τον δρόμο για την Ιατρική, δύσκολος δρόμος ειδικά για την τότε εποχή. Πέτυχε όμως  και το αγροτόπαιδο, το επαρχιωτόπουλο φοιτητής ον έρχεται στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δεν δείλιασε δεν λιγοψύχησε δεν υπήρξε ρίψασπις. Τελειώνοντας την Ιατρική και δίνοντας τον όρκο στον Ιπποκράτη βρέθηκε μπροστά στο δίλλημα επιλογής ειδικότητας. Να επιλέξει μία γνωστή και ευρέως διαδεδομένη που θα έφερνε άμεσα έσοδα ή να ακολουθήσει την δύσκολη ειδικότητα που πραγματικά τον εξέφραζε και τον ικανοποιούσε; Διάλεξε την δεύτερη και το όνειρό του έλαβε σάρκα και οστά. ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΑΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ – ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ έγραφε στην πόρτα του πρώτου Ιατρείου του Οδός Λουκιανού 10 Κολωνάκι. Γνωστή διεύθυνση και ανοιχτή η πόρτα του ιατρείου του για όλους τους συμπατριώτες μας.

Πόση δύναμη ψυχής πρέπει να διέθετες αγαπητέ εξάδελφε για να διαλέξεις μία τόσο δύσκολη ειδικότητα για εκείνη την εποχή και να εισχωρήσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας το Κολωνάκι; Την απάντηση μου την έδινες στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις μας. Μου έλεγες χαρακτηριστικά και τώρα αν ξεκινούσα από την αρχή, πάλι στην ίδια επιλογή θα κατέληγα. Υπηρέτησες με πίστη την επιστήμη σου και έτυχες πολλών τιμητικών διακρίσεων, φθάνοντας μέχρι και τον βαθμό του Δ/ντού.

Γνωρίζω ότι ενώ σου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθείς με την ενεργό πολιτική (στην οποία είμαι σίγουρος ότι θα διέπρεπες) δεν δέχθηκες πιστεύοντας ότι θα εγκατέλειπες την επιστήμη που σε σαγήνεψε. Και ενώ ανέβηκες τόσο ψηλά και εισχώρησες στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα των Αθηνών δεν ξέχασες ποτέ την πατρώα γη και τους ανθρώπους της. Ποιος συγχωριανός ποιος πατριώτης και όχι μόνο δεν σου χτύπησε την πόρτα και δεν έτυχε εξυπηρέτησης, το τηλέφωνό σου πάντα ανοιχτό.

Η τελευταία σου κατοικία δυστυχώς, λόγω των ειδικών υγειονομικών συνθηκών,  δεν μπόρεσε να είναι το αγαπημένο σου Αθήναιο.

Τελειώνοντας αγαπημένε μου εξάδελφε θυμάμαι με νοσταλγία την απαράμιλλη αγάπη που επικρατούσε ανάμεσα στα δύο σπίτια το δικό σου και το Λιακουτσέικο σπίτι που το θεωρούσες πραγματικά δικό σου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που κατ΄ επανάληψη τόνιζες. Η συγγένεια είναι τόσο ισχυρή γιατί προέρχεται από τρείς μεριές.

Σου εύχομαι η γη της Αττικής που σε σκέπασε να είναι φιλόξενη, όπως το ίδιο φιλόξενος να είναι και ο παράδεισος.

 

Σημείωση. Παραθέτω φωτογραφία από τα νεανικά σου χρόνια, γιατί αυτή ήταν η ενδόμυχη επιθυμία σου να παραμένεις νέος, ζωντανός και δημιουργικός.