ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΚΚΟΡΗΣ - ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ

 

Ο Κώστας Η. Κόκκορης με αφορμή τα γενέθλιά του εξιστορεί με μοναδικό τρόπο τη γέννησή του αλλά και το σημαντικό ρόλο της μαμής που είχε εκείνα τα χρόνια και χωρίς ιδιαίτερα μέσα. Επίσης αναδεικνύεται και η συνοχή των Τοπικών Κοινωνιών.

Γράφει λοιπόν:

Επ´ ευκαιρία των γενεθλίων μου. Αραχαμίτες Αρκαδίας 25/2/1961. Το βράδυ 24/2/1961 άρχισε ισχυρή χιονόπτωση στο χωριό και συνεχίζετο ακατάπαυστα, όταν η μητέρα μου Ελένη αρχίζει να αισθάνεται τους πόνους τοκετού. Ο πατέρας μου τρέχει στην θειά Διαμάντω Κόλλια να πάρουν , από το μοναδικό τηλέφωνο που υπήρχε στο μαγαζί της, τηλέφωνο για ταξί , για να μεταφέρει την μητέρα μου στο μαιευτήριο Τσαρουχά στην Τρίπολη, όπου είχε γεννηθεί εκεί και η αδελφή μου. Μάταια όμως γιατί ,λόγω καιρού, η επικοινωνία είχε διακοπεί. Ξυπνάει τον Γιάννη Πλατανίτη, άντρα της αδελφής του Γιαννούλας ο οποίος φεύγει με τα πόδια για το χωριό Αθήναιον, απόσταση περί τα 5,5 χιλιόμετρα, να ξυπνήσει τον επιχειρηματία Αποστόλη Σαββόπουλο, μοναδικό ιδιοκτήτη ΙΧ στην περιοχή και να έρθουν στο χωριό για την μεταφορά, που και αυτό λόγω καιρού κατέστη αδύνατον. Η ώρα περνάει και οι πόνοι τοκετού αυξάνουν. Τότε ο πατέρας μου καταφεύγει στην μόνη και δοκιμασμένη λύση της μαμής θεια Μαριάς Κόκκορη-Κόλλια, πρώτης ξαδέλφης του παππού μου και συζύγου του Μπάρμπα Μήτσιου Κόλλια, ιδιοκτήτη του διάσημου νερόμυλου. Μέσα στα βαθειά μεσάνυκτα, περί τις 3:30 πρωινής πηγαίνει στο σπίτι της. Παρά το περασμένο της ηλικίας της πετάχτηκε πάνω σαν έφηβη και με προθυμία και χαρά ετοιμάστηκε να ακολουθήσει τον πατέρα μου. Όταν πήγε να φορέσει παπούτσια, έβαλε κάτι παντοφλάκια, πάντα οι άνθρωποι είχαν τα γούρια τους. Σε παρατήρηση του πατέρα μου ότι έξω έχει είκοσι πόντους χιόνι και ρίχνει ακατάπαυστα του απάντησε: δεν ξέρεις εσύ ανιψιέ και σένα εγώ σε έχω ξεγεννήσει. Φθάνοντας στην πόρτα του σπιτιού αφήνει να φύγουν τα παντοφλακια από τα πόδια της λέγοντας την φράση: έτσι αμέσως να βγει και το παιδί, πράγμα που έγινε. Η θεια Μαριά είναι η εικονιζόμενη στην παρακάτω φωτογραφία με τον αείμνηστο γυιο της Βασίλη. Έφυγε πλήρης ημερών, έχοντας ξεγεννήσει εκατοντάδες παιδιά για πάνω από 60 χρόνια. . Τους θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει περισσότερα χρόνια, απ’ ότι από την γέννηση μου μέχρι που και οι δυο παππούδες μου πολεμούσαν στην Μικρά Ασία. Τα πάντα ρεί.

Η ιστορία είναι δημοσιευμένη στο προσωπικό λογαριασμό του Κώστα Κόκκορη στο Facebook.

Αγαπητέ Κώστα αφού σ’ ευχαριστήσω για την έγκριση σου για την δημοσίευση, σού εύχομαι να είσαι πάντα γερός, δυνατός, υγιής και όπως πάντα χρήσιμος στους συνανθρώπους μας και κυρίως τους συμπατριώτες μας. Χρόνια σου πολλά!!